Bize, çocuklarımızın, torunlarımızın ve gelecek nesillerin emaneti olan dünyayı kirletiyoruz.
Havasını kirletiyoruz!
Suyunu kirletiyoruz!
Denizleri kirletiyoruz!
Gökyüzünü kirletiyoruz!
Yarınlarımızı kirletiyoruz!
Ve bu kirlettiğimiz dünyada sağlıklı kalabilmek için debelenip duruyoruz.
Algıları kirletiyoruz!
Duyguları kirletiyoruz!
Yürekleri kirletiyoruz!
Gönülleri kirletiyoruz!
Vicdanları kirletiyoruz!
Ve bu kirlenmişlik içinde sevgi, saygı, sabır ve hoşgörü arıyoruz.
Adaleti incitiyoruz!
Güveni boşa çıkarıyoruz!
Vefasızlık gösteriyoruz!
Ahlakımız yere seriyoruz!
Çıkarcı davranıyoruz!
Ve yüzümüz kızarmadan hak,hukuk ve adalet diyoruz.
Tebessümü unutuyoruz!
Sevip, sevilmeyi istemiyoruz!
Gönül kırmayı önemsemiyoruz!
Gönül almayı gereksiz görüyoruz!
Sözümüzü değil sesimizi yükseltiyoruz!
Ve huzur ve mutluluk arıyoruz. Huzur bulamayız, huzur kuş gibidir ürkütürsen uçar gider bir daha geri getirebilmek hiçte kolay değil. Kirlettik herşeyi, kirletmeyede devam ediyoruz!
Hiç olmazsa kalpleri temiz tutmak zormu ki?
Hiç olmazsa vicdanları temiz tutmak zormu ki?
Hiç olmazsa umutları yaşatmak zormu ki?
Hiç olmazsa hayalleri yıkmamak zormu ki?
Bu dünyayı bu kadar önemsemek niye ki?