Dışarda kar yağıyor.
Ben üşüyorum.
Kimileri seviniyor
Elleri ve evleri soğuk olmayanlar için
Eğlencelidir kar.
Karın altında kalıyor çiçekler ve umutlar…
Çok uzak olmayan bir yerlerde
O ne, ağlayanlar mı var?
Bana mısın demiyor,
Yağıyor kar!..
Ben en çok “nasılsın” diyenlere
Yalan söyledim,
Bir tutsağın
Günlerdir hüzünle, özlemle baktığı
Penceresinin demirlerine de yağıyor kar,
Ve tutsakların hücrelerinden
Ne kadar romantik görünür acaba kar!
“Belki bir gün lazım olur diye,
Kıyıya köşeye biraz mutluluk saklamalıydık”
Oysa!
Bir savcının odasında sorgulanan gazeteciler,
Dışarıyı seyrediyor o saatlerde
İçlerinde bir şeyler kırılarak.
Dışarıda ağır aksak yağıyor kar!
Kar yağıyor,
Depremde ve
Gazze’de ölen çocukların üstüne,
Sahi üşümez di’mi ölü çocuklar.
Pazarlıklar yapılıyor bir yerlerde
Onlar adına!
“Çocukların ağladığı bir dünyada
Bütün kahkahalar zalim değil midir"
Kar yağıyor,
Yurdumun yoksulluğuna,
Dünyadaki bütün çaresizlere,
Sıkılarak, sakınarak.
“Şimdi sen,
uzattığın elini tutmayan ele mi dargınsın,
Yoksa tutmayacak bir ele uzattığın için
kendine mi kırgınsın”
kar yağıyor…
Kar yağıyor;
Ölülerin yüzlerini,
Dirilerin izlerini kapatarak.
Üşüyorum,
Üşüdüğü için halk.
Ve üşüyen bir halk için
Asla romantik değildir kar!..
