Aslında deplasmanda alınan her puan iyidir.
Ancak 1-0 geriye düşmemize rağmen soyunma odasına 2-1 önde gittiğimiz bir maçta sahadan beraberlikle ayrılmak üzücü oluyor.
Şahsen ben bu maç bittiğinde haftayı 3’e 3’le tamamlayacağımız düşüncesindeydim.
Birçok Samsunspor taraftarı gibi ben de BAK Spor karşısında puan kaybına ihtimal vermiyordum.
Ancak bir kez daha gördük ki maç oynanmadan kazanılmıyor.
Özellikle bu ligde hiçbir rakip öyle kolay kolay teslim olmuyor.
Ben bu beraberliği bir iş kazası olarak görüyorum.
Sonuçta rakibimiz oynadığı 2 maçta kalesinde gol görmeyen bir ekipti.
Evet; kaybettiğimiz 2 puan çok önemli doğru.
Fakat ben bu beraberliğin bizi hedeften uzaklaştıracağına inanmıyorum.
Ben yine gönül rahatlığıyla “O sene bu sene” demeye devam ediyorum.
Fakat Samsunspor’un geçen yıldan gelen bir hastalığı var.
Bu ne derseniz, öne geçtiğimiz maçlarda farkı arttıramama hastalığı.
Geride kalan sezona baktığımızda farka taşıyacağımız birçok maçın son dakikalarını adeta korku filmi gibi izliyorduk.
BAK Spor karşısında da ikinci yarı farkı arttırabilsek şu anda başka şeyler konuşuyor olacaktık.
Teknik Direktör İrfan Buz’un, önümüzdeki haftalarda bu hastalığa da ilaç üreteceğine yürekten inanıyorum.
Dediğim gibi, Ankara’da bir iş kazası yaşadık.
Bunu önümüzdeki hafta telafi ederiz.
Yeter ki bu iş kazalarının devam gelmesin ve tadımız kaçmasın.