Puan durumuna baktığımızda sezonun en önemli maçıydı Keçiörengücü karşılaşması.
Rakip ligin liderdi ve evinde hiç mağlup olmamış.
Biz ise kazanmamız durumunda zirveye oturacaktık.
Maça da iyi başladık aslında.
İlyas Kubilay Yavuz’un ayağından 10’uncu dakikada golü bularak skor üstünlüğünü de ele geçirdik.
Hatta ilk yarıda farkı arttıracak pozisyonları da yakaladık.
Ama adeta bir Samsunspor geleneği haline gelen, fırsatları cömertçe harcama alışkanlığımızdan vazgeçemedik.
İkinci yarı başladığında ise neye uğradığımızı şaşırdık.
Adeta futbolculara devre arasında uyku ilacı verilmiş gibiydi.
Rakip beraberlik için saldırırken biz ise sahada sadece uyurgezer gibi görününce golü de yedik.
Bu gol bizi kendimize getirir diye düşünmüştüm ama o da olmadı.
Son 10 dakikaya kadar sahada ne yaptığını bilmeyen, sergilediği futbol oyuncu kalitesiyle bağdaşmayan bir takım izledik.
Maçın son anlarındaki baskımız ise sonucu değiştirmedi ve evimize 1 puanla dönerek liderlik fırsatını teptik.
Artık bundan sonraki haftalarda ipler elimizde olmayacak.
Her maç öncesi kendimizin kazanmasından çok Keçiörengücü’nün kaybetmesini bekleyeceğiz.
Umarım bu durum oyuncular üzerinde bir baskı yaratmaz ve gelecek maçlarda da sorun yaşamayız.
Yapacak bir şey yok.
Ölenle ölünmez.
Biz önümüzdeki maçlara bakıp onları kazanmaya odaklanmalıyız.
Bu beraberliğe takılıp kalmamalıyız.
Elbette ki gönül kazanmak ve lider olmak isterdi.
Belki beklentilerimiz karşılık bulmadı ama daha hiçbir şey bitmedi.