Dağlıca şehitleri.
Bu haber kor ateş düşürdü içimize yine.
Şehitlerimiz.
Uğruna kanlarını akıttıkları topraklarına emanet ettik onları dualarla.
Her dağlanan yara gibi, bu yaranın da kabuk bağlamasından korkarım.
Ve fakat
O fotoğraf!
Fotoğraftaki o bebe.
Selçuk!
Bir yaşına bile varamamış henüz.
Dokuz aylık
Her meraklı bebek gibi babasının fotoğrafına bakıyor ve dokunuyor.
Sanki dönmeyeceğini anlamış mı ne.
Veda eder gibi.
Bi o fotoğraf!
Bi de Van Havaalanında aylar önce çekilen.
Hani koştular ya çocuklar tabutlara doğru.
''Hangisi''
''Hangi tabuttaki benim şehit babam'' diyerek şaşkın şakın bakındıkları anı belgeleyen
Bir o fotoğraf karesi, bir de bu.
Alıştık mı ne Albayrağa sarılı tabutları görmeye.
Fakat!
O fotoğraf!
Saatlerce baktım belki.
Anlamaya çalıştım Selçuk' u.
Ne mümkün.
Derler ya hani.
''Ateş düştüğü yeri yakarmış''
Benim içimdeki kor ateş ne ki;
Selçuk'un anası, Umudumuz' un biricik eşi Özlem' in yüreğine düşenin yanında.
Evlat acısını yüreğinin taa derinliğinde hisseden.
Ve Allah ömür verdikçe kendilerine, hep o acı ile yaşayacak olan
Şehit Anası
Şehit Babası
Beni ki yaktı bu ateş.
Siz nasıl dayandınız buna.
Hikmetinden sual olunmaz elbette Yaradan’ ın size özel bağışladığı o sabır duygusu
Metanetinizi korumayı sağlayacaktır. Buna inanıyorum.
Allah' ım sen çocuklarımızı koru.
Koru ki; hiç bir ana ve babanın yüreğine böyle kor ateşler düşmesin.