“Bu gün Pazar” Nazımın bir şiirinin adı.
İlk defa güneşe çıkışını anlatıyor bu şiirinde.
Özgürlüğe susamışlığı, özgürlüğe hasret gizli bu şiirinde.
* * *
Pazar günleri bir tembellik çöküyor insanın üstüne.
Her Pazar bunu düşünürüm, üstüme çöken tembellik yüzünden.
* * *
Emekli olmadan önce, bir haftanın yorgunluğunu çıkardığımız pazar günlerini, artık emeklilikte de dinlenme günü olarak kullanıyoruz.
Sebebini anlayamadığım bir ruh hali bu pazar günleri, sanki tembellik nüksediyor pazar sabahları.
* * *
“Beden her zaman tembeldir, tembel olmayan akıldır “ derler.
Gerçi dünya, aklı tembellerin çoğaldığı bir dönemi yaşıyor.
Bedenimizin tembelliğine razı olduk.
Dünyanın artık, akıllı, tembel olmayan, barışsever, çevreci insanlara ihtiyacı var.
* * *
Geçtiğimiz Pazar gene çöktü üstüme pazar tembelliği, birkaç satır okuyayım diye aldığım kitabı rast gele açtığımda, Nazım’ın “ Bu gün Pazar” adlı şiiri çıktı karşıma.
* * *
Bu gün Pazar diyor Nazım,
Bu gün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak,
Bu kadar mavi, bu kadar geniş olduğunu şaşarak,
Kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara,
Bu anda ne düşmek dalgalara, ne hürriyet ve ne karım,
Toprak, güneş ve ben,
Bahtiyarım.” diyor Nazım.
* * *
Bir daha, Pazar günleri canım sıkılıyor demeyeceğim.
Pazar günleri şikâyet etmeyeceğim.
Pazar günleri özgür oluşumun tadını çıkarmaya bakacağım.