Sokağa çıktığımda içimi bir korku alıyor.
* * *
Herkes ama herkes korona yokmuş gibi yaşamaya başladı.
Salgın kimsenin umurunda değil, her gün iki yüzün üzerinde
yurttaşımızın ölümü de kimsenin umurunda değil.
Günde ortalama 30 Bin kişinin korona testinin pozitif çıkması da
kimsenin umurunda değil.
Bu bilgileri televizyon haberlerinden öğreniyor ve yaşamın içindeki
olumsuzlukları da canlı yaşıyoruz.
* * *
Ne bir denetleme var, ne aşılamada bir hızlanma var. Allah sonumuzu
hayır etsin demekten başka bir şey gelmiyor elimizden.
Okullar açık, minicik yavrular bir maske ile korunmaya çalışılıyor.
Sınıflar sanki on beş kişiye indirilmiş gibi gösteriliyor ama hala kalabalık.
Çocukların teneffüslerde nasıl takip edildiğini bilemiyoruz ama tahmin edebiliyoruz.
* * *
Benim çocuğum hayata bir yıl geç atıldı.
Hayata bir yıl geç atılmak, koronaya yakalanmaktan daha iyidir diye düşünüyorum.
* * *
Yaşamımızı tesadüflere bırakamayız, hele çocuklarımızın hayatını riske hiç atmamalıyız.
* * *
Toplumdaki koronaya karşı oluşan umursamazlığın daha dikkatli okunması
gerekiyor diye düşünüyorum.
Koronasız sağlıklı günler diliyorum.
