Öfke bir duygudur, şiddet ise eylemdir.
* * *
Öfkelerimiz kontrol edilebilir olmalıdır, cinnet noktasına gelirse öfke olmaktan çıkar işte o zaman şiddet olur.
* * *
Kontrol edilemeyen öfkelerimiz şiddete dönüşmese de, bazı şiddet kaynaklarını tetikleyebilir.
Öfkelerimiz ve asabiliğimiz yüzünden her gün neler kaybettiğimizi bir anlayabilsek!
* * *
Toplum karşısında olan ve toplumun her an gözü önünde bulunanların bu noktada daha dikkatli olmaları gerekiyor.
Sanatçılar, sporcular, siyasetçiler bunlar her gün toplumun önündeler; toplum bu insanlardan sonuç bekliyor, sorun değil!
* * *
Ben;
-Her gün hayatından veya yaptığı işten şikâyet eden,
-Mutsuzluğunun sebeplerini araştırmayan,
-Kendisi ile barışık olmayan
-Sorunları aslında çözecekmişler de ah şu engeller olmasa diye komşularını kandıran insanlarla komşu olarak yaşamak istemem.
* * *
Günlük haberler ve yaşamımız, ne kadar sabırsız, ne kadar tez canlı ve ne kadar sadece kendimizi düşünen insanlar olduğumuzun bir aynası sanki Trafikte, evde çarşıda,siyasette velhasıl işimiz olan her yerde bu sabırsızlığımızı ve asabiliğimizi görmek mümkün değil mi?
* * *
Toplum bilimciler, psikologlar topluma bu konuda bir şeyler vermeliler.
***
Ülkemiz seçim atmosferine girdi.
Halkımıza kaynak gösteremeden ve zaman veremeden gene vaatlerde bulunulmaya başlandı.
Yerel seçimler iyice yaklaştı, bu dönemde öfkelerimizi ve asabiliklerimizi dikkatliliğe ve anlatılanların incelenmesine dönüştürebilmeliyiz.
* * *
-Trafikte,
-Ev de çocuklarımıza ve eşimize,
-İş yerinde arkadaşlarımıza,
-Siyaset yaparken rakiplerimize dikkatli davranmalıyız.
Öfkeye ve asabileşmeye teslim olursak, hayata geçirilebilir projeleri ayırt edemeyiz.