Ben o değilim şimdi
O gülen yüzlü çocuk,
O ateş gibi delikanlı,
O çalışkan, civa gibi adam…
Artık gülücükler dağıtmıyorum çevreme,
Koşturmuyorum güzel duyguların ardı sıra,
Avarelik yapmayı bile istemiyor canım…
Ben o değilim işte,
Ben, bu da değilim aslında!..
Kendi yüreğine sürgün olup
Kendi yüreğinde vurgun yemek gibi olur bazen.
Soğuktur.
Sarılıp yürürken kendi yalnızlığına,
Bir el uzanır burnunun dibine kadar
Bir şeyler mırıldanarak…
Daha bir boynunu kısarsın ,
Yetimliğin artar,
Acıların çoğalarak.
Utanarak kendi avuçlarına bakarsın sonra.
Sanki onlardır dilenen.
‘Umut’suzluğun içinde umut da var.
Bir ses duyarsan
Gökyüzüne dönsün bakışların
Bir güvercinin uçuşunu bölüşürüz, seninle.
Yürü bir çocuk gülüşünü duyuncaya değin.
Neşeyle giriver içeriye.
Günaydın, de arkadaşlara,
Merhaba, de…
Nasılsınız, de…
“Ekmeği konuşalım,
Sonra barışı,
Üstüne bir de çocukları sevelim.
Olmuşken tam olsun.” be!..
