Besim Durmuş’ u cesaretinden dolayı kutlamak isterim.
Gençlik aşısı tutacak gibi görüntü verdi.
Hani nasıl söylenir.
‘’Böyle oyna canımı ye’’ diye.
Besim Durmuş geldiğinden beri kişiliksiz bir futbol oynuyordu.
Daha dorusu Durmuş’ un oynattığı oyna futbol demek, futbola yapılmış büyük bir ayıp olurdu.
Dün Adana 5 Ocak’ta seyrettiğim takım benim için rahatlıkla ‘’İşte bu benim takımım’’ diyebilirim.
Üç haftada takımda ve oynadığı oyunda değişen olgunun Besim Durmuş’ un yaptığı gençlik aşısı olduğunu söyleyebiliriz.
Adana’da aman ama bir top oynadık mı? Hayır.
Rakibi sürekli baskı altında mı tuttuk? Yine Hayır.
Öyleyse nedir bizi sevindiren.
Kişilikli oyun.
‘’Beni yenemezsin arkadaş’’ duruşu.
Hatta ‘’Ben seni yenerim arkadaş’’ tavrı ve kafa tutuş.
Budur bizim özlediğimiz Samsunspor.
Dün pozisyonlar bakımından kazanmaya yakın takım bizim takımdı.
Kaybedebilirdik te.
Ama kaybedersen de böyle kaybet.
Zor saha ve hava koşullarına rağmen, bizim çocuklar terlerini son damlasına kadar akıttılar ki helal olsun hepsine.
Benim en çok güvendiğim Musa Sinan Yılmazer, ortaya koyduğu mücadeleye rağmen Ahmet Arı ile uyum sağlayabilmiş olsaydı Adana’ da gol bulmamız kolay olacaktı.
Ahmet Arı, Canberk’ le birlikte en çok göze batan oyuncularımızdı.
Bu arada bizim futbol ulemalarımıza duyurulur.
Canberk sağ bekte hiç sırıtmadı.
Demek ki neymiş Canberk Sağ Bek oynarmış.
Besim Durmuş’ un gençlik aşısı tutmuş gibi görünüyor. Devre arasını iyi değerlendirirsek eğer bu takım bize korkulu rüya yaşatmayacaktır.
Gençlerin ortaya koyduğu mücadele ve kazanma isteği umarım takım içindeki abilerine bir örnek teşkil eder.
Ben bu takımı sevdim arkadaş.
Ya siz?