Her Türk evladının 'tüylerini diken diken yapar' Çanakkale savaşı..
Bir ibretlik öyküdür, bir direnişin tablosudur her yönüyle..
Vatan'ın her karış toprağı için ölümüne ve 'Hiç dönmeyi düşünmemiş' askerlerimizin 'Dünyaya mal olmuş' destanıdır.
Genelkurmay Başkanlığı arşivlerine göre, Çanakkale Savaşı'nda asker kaybımız 195 bindir.
Yaklaşık 57 bini savaşırken cephede şehit düşmüş.. Kimi yaralanmış, sonra şehit olmuş, kimi esir, kayıp olmuş bir daha haber alınamamış. Kimi ise cephede hastalanarak yaşamını kaybetmiş..
Evet tam 195 bin askerimiz canını verdi bu vatan toprakları için...
Neresinden bakarsanız bakın, öyle bir öyküdür ki; her Türk evladı onlara bir kez daha teşekkür etmeli.
Her cephesinde gurur olduğu kadar, yürekleri derinden etkileyen acılarını da barındırır Çanakkale..
Mesela; Darü’l Fünun’un tüm son sınıf öğrencileri şehit olduğu için o sene hiç mezun verememiştir....
Anzac J. C. Davies adlı bir askerin annesine yazdığı mektupta ise keskin nişancı bir Türk kızından şöyle bahsediliyordu; "Vurulduğum 18 Mayıs günü, keskin nişancı bir Türk kızı vardı. 19-21 yaşları arasında görünüyordu. Gerçi bir çok adamımızı vurdu ama Avusturalyalı bir asker tarafından vurulunca, gene de üzüldüm. Kadının vücudunda tam 52 kurşun vardı... Yanında da bir erkek cesedi.."
Kadınımız, erkeğimiz omuz omuzaydı cephede.. Birlikte de can verdiler..
Savaş istatistiklerine göre bir m2'ye 6000 mermi düşüyordu. Bu dünyada emsali görülmemiş bir orandı..
Havada iki merminin çarpışma ihtimalinin 600 milyonda bir olduğu, bu çarpışan mermilerden Çanakkale'de onlarca bulunduğu söylenir..
İşte öylesine bir cehennemin içinde yazıldı Çanakkale destanı..
Siperlerin gerisinde ise 'tam bir yoksulluk, yokluk' hakimdi...
Un tükenmiş, ekmek yapılamıyordu artık..
43. Alay 1. Piyade Taburu 1. Bölük, 1917 yılı yemek listesi;
15 Haziran Sabah: Üzüm hoşafı. Öğlen: Yok. Akşam: Yağlı buğday çorbası ve ekmek.
26 Haziran Sabah: Yok. Öğlen: Yok. Akşam: Üzüm hoşafı, ekmek.
18 Temmuz Sabah: Üzüm hoşafı. Öğlen: Yok. Akşam: Yarım ekmek.
8 Ağustos Sabah: Yarım ekmek. Öğlen: Yok. Akşam: Şekersiz üzüm hoşafı, ekmek YOK
Evet ekmek yoktu..
Çünkü 21 Temmuz 1917'den itibaren başlayarak ordu emriyle ekmek istihkakı 500 grama indirilmişti.. Ve kuru ekmek artık sabah yemeğiydi..
İşte bu topraklardan küffar düşmanı koyup, bağımsızlık yolunda kanlarını döken şehitlerimizin yediği yemeklerin listesi.
Ve o kahramanların hiçbiri geri dönmedi.. Dönmeyi de hiç düşünmediler zaten…
Bağımsızlık için şehit olmayı tercih ettiler…
Dünyada kurtuluş mücadelesinde örnek gösterilebilecek ibretlik bir tablo..
Her Türk evladının 'o ruhu' içinde yaşamasını gerektirecek kadar da önemli Çanakkale Savaşı'nın 98. Yıldönümü ve Şehitler Günü..
ve Dün..
Samsun'da Başarı Üniversitesi'nde, Çanakkale'de, Türkiye'nin bir çok ilinde üniversitelerde, kent merkezlerinde 'Çanakkale Savaşı menüsü, yemek olarak çıkarıldı.
Öğrenciler, vatandaşlar, o menüyü yedi..
Şehitlerimizi bir kez andı. Bir kez daha 'tüyleri diken diken' oldu..
O nedenle bu vatan için canını feda eden, tüm şehitlerimize bir kez daha teşekkür ediyorum..
195 bin kez teşekkürler.. Ruhunuz Şad Olsun...