Samsunspor ve Gaziantepspor...
Şöyle bir tabelaya bakıldığında isimleri buram buram Süper Lig kokan, sahaya ve tribünlere bakıldığında iki takımada yakışmayan futbol kalitesi.
Türkiye'nin iki büyükşehiri, Türk futbolunun iki önemli camiası, bir zamanlar Süper Lig'in en zor deplasmanları, saymakla bitmez bu iki takımın büyüklüğü, mazisi..
Dün herkesin olduğu gibi benimde aklım eskiye gitmedi değil hani..
Biryanda yanlış yönetimlerden, borç batağından kendini iki sezon içerisinde dipte bulmuş, matematiksel olarak ta ligden düşmüş, artık genç oyuncularıyla sahada yer alan Gaziantepspor, biryanda kayyum yönetimindeki Samsunspor...
Şuan Süper Lig'de birçok takımın bomboş tribünlerini görürken, bu iki büyük kulübün bu şartlarda, bu ligde, bu kadrolarla karşılaşması sadece Samsun ve Antep şehri için değil, Türk futbolu için üzücü bir durum.
Söylemeden geçmek olmazdı.
Karşılaşmaya gelecek olursak;
İlk yarıda Gaziantepspor'un sert oyunu Samsunspor'u çok zorladı.
Oyun kurmakta zorluk çeken temsilcimiz, üçüncü bölgeye geçeceği zamanlarda Antepli futbolcuların faullerine maruz kalınca istenilen tempo yakalanamadı. İlk yarıdaki golsüz eşitliğinde nedeni bu bence.
İkinci yarıda da aslında senaryo değişmedi. Samsunspor 70'ten sonra bir iki kez üçüncü bölgeye rahat geçmeyi başardı ve "orta-kafa-gol" ile kilidi açtı.
Daha sonra Samsunspor'un "maç bitsinde üç puan bizim olsun" psikolojisine girmesi, Sifakis'in konsantrasyon eksikliği, Antep'e önce beraberlik sonrada galibiyet golünü getirdi.
Kim ne derse desin, çantada keklik olarak görülen bu deplasmandan eli boş dönen Samsunspor, bu maçın pişmanlığını ileriki haftalarda fazlasıyla yaşayacak.