Geçtiğimiz hafta yine Samsun'umuza hiç sönmeyecek bir ateş düştü.
Nevşehir'in Gülşehir ilçesi Ovaören köyü yakınlarında eğitim uçuşu sırasında düşen F-16 savaş uçağının şehit olan pilotu Üsteğmen Yasin Boy'un haberi tüm Samsunluları yasa boğdu.
Binlerce kişinin katılımıyla son yolculuğuna uğurlanan şehidimizden geriye acı dolu bir aile ve yastaki bir şehir kaldı.
Kısa süre önce de Zeytin Dalı Harekatında şehit düşen Astsubay Kıdemli Çavuş Göksu Şafak Şahin, Piyade Uzman Çavuş Burak Akalın, Piyade Uzman Çavuş Hüseyin Şahin'in haberi ile darmadağın olmuştuk.
Ve daha niceleri...
Üzerinden zaman geçtikçe bizler onların isimlerini yüzlerini ister istemez unutuyor hayatlarımıza geri dönüyoruz. Ve fakat o acıyı hiç unutmayanlar var : Aileleri.
Çok uzağa gitmeden kendi ailemden bahsedeyim.
1991 yılında ben henüz üç yaşındayken, babamın amca oğlu Piyade Asteğmen Murat Yaşar Seven Hakkari Şemdinli'de terhisine 37 gün kala şehit düşmüş.
Murat Abi'nin hikayesi, şehit haberinin gelişi, cenazesi her şehit haberi geldiğinde, her bir araya gelişte, sanki üzerinden yıllar geçmemiş de daha dün olmuş gibi tüm detaylarıyla hatırlanır, her mezarlık ziyaretinde Asri Mezarlıktaki şehitlikle bulunan kabri mutlaka ziyaret edilir.
Öyle ki, o tarihte yaşım çok küçük olduğundan olayı hatırlamamama rağmen tüylerim diken diken olur.
Geçen sene çalışmakta olduğum okulun düzenlediği 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı etkinliğine şehit yakınlarını da davet etmiştik.
Etkinliğin sonunda bir şehidimizin babası plaketini alıp birkaç şey söylemek üzere sahneye çıktığında yüzünde gördüğüm o acı dolu ifade o günden beri gözümün önünden gitmiyor.
Bizler huzur içinde yaşayabilelim diye canlarını gözlerini kırpmadan feda eden şehitlerimiz artık sadece Samsun'umuzun değil Türkiye'mizin evladı oluyorlar.
Ve fakat en azından onları hatırlatmak görevinin şehirlere ait olduğunu düşünüyorum.
Elbette yaşadıkları sokaklara adlarını vermek oldukça anlamlı.
Ancak daha çok kişinin görebileceği yerlerde isimleri yaşamalı kahramanlarımızın.
Yani kenarda köşede kalmış parkların yerine, hemen her gün insanların geçtiği yerlere kurulacak bir platformda şehitlerimizin adı muntazaman anılmalı.
Şehitler vurulunca değil, unutulunca ölür diye boşa dememişler.
Aydın günler Şehrim Samsun!
Keşke şehidimize ait bir fotoğraf da olsaydı yazının içeriğinde.