Hava hüzünlü insanlar gibi bulutlu,
İnsanlar bulutlu hava gibi hüzünlü şimdi.
Dağlar yitirmiş yeşilini,
Ve mavisi kirlenmiş gökyüzünün.
Deniz küsmüş gibi
Kurşiniye dönmüş yüzü.
Çiçekler yeraltı soğanlarına,
Karıncalar yuvalarına,
Böcekler yumurtalarına çekiliyor…
Artık balkonlarda örtülere sarılıp oturuluyor,
Çaylar daha çabuk soğuyor şimdi.
Raflardan iniyor kışlıklar yavaş yavaş,
Bronzlaşan tenler üşümeye başlamış.
Yaylalardan dönmüş besili kuzular,
Evlerde kış hazırlıkları:
Kurutulmuş sebzeler, turşular kurulmuş,
Tarlalarda harman…
Yaz geçip gitti
Denizi ve güneşi bırakıp
Kuşları, çiçekleride yanına alarak.
Doğa yorguninsanlar gibi
Kuru yapraklar üzerine uzanmış artık.
Güz gelip çattı işte.
Yağmur altında insanlar,
Ağlıyor mu ıslanmış mı
Farkına varılamayacak artık…
Bu mevsimin en güzel yanı belki de,
Okul yolunda
Rengarenk çiçekler gibi çocuklar.
Cıvıldaşan çocuk sesleriyle
Şenlenen okullar…
İyi ki varsınız,
“Çok olun çocuklar…”
Ve Şairler haykırır:
“Sevgilim,
Sevgilim!
Mevsim sonbahar…”