Anla yaşamın tatlarıyla yaşamı. Hakikati öğren. Şahit ol yaradılışa. Kendinle. Varlıkla alakalayan. Yaşamdan kendini sakınma. Kendini çıkart yaşa. Gör ve düzelt. Manana şekil ver dilediğin gibi. Cehalete sürüklenir. Yaşamı yaşamayan.
Kim ne kadar çıkarsa yaşama. Cehaletten o kadar kurtulur. Kim kaçarsa cehaletten. O kadar anlar kendini. Akıllanır duygu sahibi olur. Akıl ve duygu elleriyle tutar kalemi. Kendini yazar günlerin üzerine.
Kendini kaybedeni gördün mü? Kendini insandan başka bir şey zannedeni? Yalandan birini yaratanı? Onu kendi sanmakla her şeyi kendinden sananı? Ne kötü sananı? Sana sana azanı? Azdırdığı gerçeklikleri?
O neyi yasakladığını bilmiyor. Ya engellediği kişi kendiyse? İmkanlar arıyorsa insanlar kendilerini bulsunlar diye?
Hayır o ömrü biteni amaç sandı. Düpedüz yolu karıştırdı. Oysa kendiydi. Oysa malzemelerle kendini yaratacaktı. Araçların iyiliğini görmedi. Mükemmeli aradı. Mükemmel bir israf biriktirdi.
Yalanların yalancı aydınlıkları söndüğünde. Hiçliğin karanlığına gömüldüğünde. Diyecek ne kalır geriye?
O kendini aramamış? Yanlış terazilerle tartmış eğip bükmüşe? Şahit oldun mu? Hakkı yalanlar, haktan yüz çevirirken? Yaşamın her şeyi kuşattığını görmedi mi? Üstelik iliklerine kadar yaşamın içindeyken?
Hayır o direttiğinde haksız. Hayır onun boynunda zaman ipi. Diğer ucu toprakta. Bir çıkrığa sarılmakta. Onun zannettiği şey kendisine sürüklenir.
Ruhunda yarattığı yalandan benleri. Haydi o benleri yüceltenleri toplasın. Yaşam ve yetenekleri. Samimiyet, dürüstlük, emek ve ahlak. Hakikat aynası olarak gelip karşısına kurulacak. Kendisinin ve uydurduğu benlerinin karşısında. Pişmanlıktan başka ne kalacak?
Hayır insan kimseye köle olmak için varlık sahnesine çıkartılmadı. İnsan yaratılarak arzulara özgürleştirildi. Yaşam insana yaşayarak ve yaşatarak. Kendisini tanıyıp yaratmasında yardımcı.
Dünya bir avuç dün. Dünya yaradılışın dünleri. Kimin kim olduğuna karar verdiği yer. Çok çok eski zamanlar.