Sami kökenli ve İbranice konuşan bir halk olan İbraniler tek ilahlı dinin de ilk temsilcisi sayılırlar. Bu bakımdan Araplarla aynı kökenden gelmektedir. Dinleri olan Musevilik’in temelini Tevrat ve On Emir oluşturur. İbraniler için geleneksel referans kaynağı Tanah’tır (Mukaddes Kitap ya da Eski Ahit).
Buna göre İbraniler, Nuh Tufanı sonrası Yahveh’in elçisi ve tek ilahlı dinlerin kurucusu sayılan Hz İbrahim soyundan geldiklerine inanırlar. Bu soy İshak, Yakup ve Yehuda biçiminde sıralanır.
İbranilerin ilk dönemlerine ait bilgiler kutsal kitapları Tevrat’ta geçmektedir. Dinsel amaçla ay yılına göre hazırlanmış Yahudi Takvimini kullanırlar.
Yahudilerin tek ilahlı dini nasıl oluşturdukları konusunda görüş ayrılıkları vardır. Nereden geldikleri dahi tam olarak bilinmemektedir. Yahudilerin kendi anlatılarına göre ilk peygamberleri olarak adlandırdıkları Hz İbrahim, Şanlıurfa’da doğmuştur.
Mezopotamya’nın çürüyen ilahlarına kafa tutmuştur. Yahudiler, 400 yıl Mısır’da firavunların egemenliğinde yaşadıktan sonra Hz Musa önderliğinde Vadedilmiş Topraklara (Kenan İli) gelmişlerdir. Ancak bunlarla ilgili arkeolojik bulgular henüz keşfedilmemiştir.
Museviliği kendilerine ait bir din olarak kabul eden İbraniler bu sayede ulusal benliklerini korudular.
Uzun süre Filistin ve Mısır bölgesinde göçebe yaşam sürdürdükten sonra MÖ 1010 yılında Kral Hz Davut zamanında Kudüs başkent olmak üzere uygarlıklarını kurdular.
Kral Hz Süleyman’ın ölümünden sonra MÖ 931’de devlet İsrail ve Yuda (Yahudi) olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Asurlular MÖ 721’de İsrail’i istila etti.
Babiller de MÖ 597’de Kudüs’ü işgal etti. Ancak MÖ 587’de Yudaları cezalandırmak için yeniden gelen Babil kralı II. Nabukodonosor kenti ve Süleyman Tapınağı’nı yıkarak Yahudi soylularını Babil’e sürdü.
Kral Hz Süleyman döneminde en parlak dönemini yaşayan İbrani uygarlığından geriye MÖ 969’da yapılan Süleyman Tapınağı yıkıntıları kalmıştır.
Babil istilasından sonra Pers, Büyük İskender ve Roma egemenliğinde yaşayan İbraniler, Roma İmparatorluğu’na karşı üç kez ayaklandı.
İlki 67-73 yılındaki ayaklamadır. Bu ayaklanmada Süleyman Tapınağı, Romalılarca yıkıldı. İkincisi 115-117 yılları arasında gerçekleşen Kitos Ayaklanması’dır. Geniş bir alanı kapsayan ayaklanmada asiler öldürüldü.
Üçüncüsü 132-136 yılları arasında gerçekleşen Simon Bar Kohra Ayaklanması olup iki yıl sonra bastırılabildi. Ayaklanmayı bastıran Roma, 9 Av Bayramı dışında Yahudilerin Kudüs’e girmesini yasakladı.